ITO Thailand Hygiene Blog
การปนเปื้อนอันตรายจากกัมมันตภาพรังสีในอาหาร
การปนเปื้อนอันตรายจากกัมมันตภาพรังสีคืออะไร?
การแผ่รังสีเป็นรูปแบบของพลังงานที่เดินทางจากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่งในลักษณะเป็นคลื่นหรืออนุภาค ชีวิตประจำวันทำให้เราได้รับรังสี โดยมีแหล่งกำเนิดที่คุ้นเคย ได้แก่ ดวงอาทิตย์ เตาไมโครเวฟในครัว และวิทยุในรถยนต์ ซึ่งรังสีส่วนใหญ่ไม่ก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อสุขภาพ โดยทั่วไปนั้นปริมาณรังสีที่น้อยกว่าจะมีความเสี่ยงน้อยกว่า ในขณะที่ปริมาณรังสีที่สูงกว่าอาจสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้น รังสีที่แตกต่างชนิดกันมีความจำเป็นที่เราต้องปกป้องร่างกายและสิ่งแวดล้อมของเราจากผลกระทบของรังสีในรูปแบบที่แตกต่างกัน ขณะเดียวกันเราก็ได้รับประโยชน์จากการประยุกต์ใช้รังสีมากมาย (4)
กัมมันตภาพรังสีธรรมชาติในอาหาร
ธาตุต่างๆ เช่น โพแทสเซียม คาร์บอน เรเดียม และผลพลอยได้จากการสลายตัวที่เกิดขึ้นตามธรรมชาตินั้นมีอยู่ในอาหารบางชนิด เนื่องจากระดับรังสีที่เกี่ยวข้องกับองค์ประกอบเหล่านี้มีน้อยมาก อาหารเหล่านี้จึงไม่มีความเสี่ยงจากรังสีที่มีนัยสำคัญ ตัวอย่างที่ทราบกันโดยทั่วไปของสารกัมมันตรังสีที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในอาหาร ได้แก่ กล้วยและถั่วบราซิล กล้วยมีโพแทสเซียมที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติในระดับสูง โดยโพแทสเซียมส่วนน้อยนั้นมีกัมมันตภาพรังสี กล้วยหนึ่งลูกสามารถปล่อยรังสีได้ประมาณ 0.01 มิลลิวินาที (0.1 ไมโครซีเวิร์ต) ซึ่งถือว่าน้อยมาก
สิ่งสำคัญคือการแยกแยะรังสีธรรมชาติในอาหารจากการฉายรังสีในอาหาร คือ การฉายรังสีในอาหารใช้รังสีไอออไนซ์เพื่อป้องกันการเจ็บป่วยที่เกิดจากอาหารและการเน่าเสีย อาหารถูกฉายรังสีคล้ายกับไฟฉายขนาดใหญ่ เพื่อกำจัดแบคทีเรีย เชื้อรา และสิ่งปนเปื้อนอื่นๆ ในกระบวนการนี้ สิ่งสำคัญคือต้องทราบว่าอาหารฉายรังสีจะไม่พบสารกัมมันตภาพรังสี และกระบวนการนี้จะไม่ทำให้เกิดกัมมันตภาพรังสี (1)
ความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับอาหารที่มีการปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสี
สารกัมมันตภาพรังสีอาจเป็นอันตรายต่อเซลล์ในร่างกายและเพิ่มความเสี่ยงต่อการเป็นมะเร็งหากบริโภคในปริมาณมาก อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่ว่าสารกัมมันตภาพรังสีทุกชนิดจะเป็นอันตรายถึงชีวิตหรือเป็นอันตราย การกินสารกัมมันตภาพรังสีเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของมนุษย์ ปัจจัยสำคัญที่ต้องพิจารณาคือระดับที่เกี่ยวข้อง ซึ่งการสะสมของสารเหล่านี้ในร่างกายในระยะยาวก่อให้เกิดความเสี่ยงมากกว่าการได้รับรังสีเพียงช่วงสั้นๆ
เมื่อสารกัมมันตภาพรังสีถูกใช้กับอาหาร สารเหล่านั้นก็จะยังคงอยู่ในร่างกายเป็นเวลาหลายปี โดยอาหารบางชนิด เช่น นม มีความเสี่ยงสูงเนื่องจากการบริโภคโดยวัวที่กินสารกัมมันตภาพรังสีจากหญ้าที่ปนเปื้อน ดังที่เห็นภายหลังเหตุการณ์เชอร์โนบิลในปี 1986 เด็กที่บริโภคนมที่ปนเปื้อนได้รับผลกระทบต่อสุขภาพมากที่สุด มาตรการป้องกัน เช่น การทิ้งนมหรือการจัดหาอาหารสัตว์ที่ไม่มีการปนเปื้อนสารกัมมันตภาพรังสี สามารถช่วยในประเด็นนี้ได้ (2)
ในปี 2021 รัฐบาลญี่ปุ่นอนุมัติแผนการปล่อยน้ำกัมมันตภาพรังสีที่ผ่านการบำบัดแล้วจากโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะที่เสียหายลงสู่มหาสมุทรแปซิฟิก การตัดสินใจครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากหน่วยงานเฝ้าระวังนิวเคลียร์ของสหประชาชาติเมื่อเดือนที่แล้ว การปล่อยน้ำเป็นขั้นตอนสำคัญในกระบวนการรื้อถอนโรงงานฟุกุชิมะ ไดอิจิ ซึ่งได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจากเหตุการณ์สึนามิในปี 2011 ซึ่งรัฐบาลญี่ปุ่นรับรองว่าการปล่อยน้ำจะปลอดภัย โดยอ้างถึงข้อสรุปของสำนักงานพลังงานปรมาณูระหว่างประเทศ (IAEA) ว่า ผลกระทบต่อผู้คนและสิ่งแวดล้อมมีน้อยมาก โดยเครื่องปฏิกรณ์สามเครื่องในโรงงานฟุกุชิมะ ไดอิจิ ประสบกับการล่มสลายหลังแผ่นดินไหวขนาด 9.0 และสึนามิในเดือนมีนาคม 2011 (5)
ภายในเวลาประมาณ 17 วัน ปริมาณการปล่อยน้ำครั้งแรกจะอยู่ที่ 7,800 ลูกบาศก์เมตร เทียบเท่ากับสระว่ายน้ำโอลิมปิกประมาณ 3 สระ บริษัท โตเกียว อิเล็คทริค พาวเวอร์ (Tepco) ผู้ดำเนินการโรงงาน เปิดเผยผลการทดสอบเมื่อเร็วๆ นี้ว่าในน้ำมีไอโซโทปส 63 เบคเคอเรลต่อลิตร ปริมาณนี้ต่ำกว่าขีดจำกัดน้ำดื่มขององค์การอนามัยโลกที่ 10,000 เบคเคอเรลต่อลิตร เบกเคอเรลเป็นหน่วยที่ใช้วัดกัมมันตภาพรังสี อย่างไรก็ตามข้อกังวลนี้ได้นำไปสู่การประท้วงและการแบนผลิตภัณฑ์อาหารทะเลของญี่ปุ่นในประเทศเพื่อนบ้าน เช่น จีน ฮ่องกง มาเก๊า และเกาหลีใต้ (5)
การติดตาม การตรวจจับ และการจัดการการปนเปื้อนของสารกัมมันตภาพรังสี
มาตรการความปลอดภัยทางรังสีมีความแตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ เช่น ในสหราชอาณาจักร มีกฎระเบียบที่เข้มงวดเพื่อให้แน่ใจว่ามีการกำจัดกากกัมมันตภาพรังสีอย่างเหมาะสม และเพื่อกำหนดระดับการสัมผัสรังสีที่ยอมรับได้สำหรับบุคคล หลังจากการประเมินอย่างละเอียด โรงงานนิวเคลียร์ สถาบันวิจัย และโรงพยาบาลสามารถกำจัดได้เฉพาะกากกัมมันตภาพรังสีเท่านั้น การประเมินนี้พิจารณาถึงผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นจากการกำจัดของเสียต่อความปลอดภัยของอาหารและแหล่งที่มาของการสัมผัสกับกัมมันตภาพรังสีในสิ่งแวดล้อม และหน่วยงานสิ่งแวดล้อมระดับภูมิภาคมีหน้าที่รับผิดชอบในการประเมินเหล่านี้ (3)
ในกรณีฉุกเฉินทางรังสีหรือนิวเคลียร์ หน่วยงานระดับชาติจะต้องตรวจสอบรายการอาหารอย่างละเอียด สมมติว่าระดับของนิวไคลด์กัมมันตรังสีในผลิตภัณฑ์อาหารบางชนิดเกินขีดจำกัดที่ยอมรับได้ในท้องถิ่นและมาตรฐานสากล ในกรณีดังกล่าวเจ้าหน้าที่จะต้องจำกัดการบริโภคและการจำหน่ายในพื้นที่เฉพาะ โดยหน่วยงานเหล่านี้จะสื่อสารข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งที่ค้นพบจากการติดตามอาหารและการตัดสินใจเกี่ยวกับการบริโภคและการแจกจ่ายอาหารสู่สาธารณะ (6)
ในกรณีฉุกเฉินทางนิวเคลียร์หรือรังสี จะมีมาตรฐานสากลสำหรับระดับที่ยอมรับได้ของกัมมันตภาพรังสีในอาหารที่ซื้อขายกัน มาตรฐานเหล่านี้นอกเหนือไปจากกฎระเบียบของ Codex ปกติ ประเทศอื่นๆ อาจตอบสนองด้วยการใช้มาตรการด้านความปลอดภัยของอาหาร เช่น การตรวจสอบแหล่งที่มาและความปลอดภัยของผลิตภัณฑ์ บางประเทศอาจหยุดนำเข้าอาหารจากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบหรือเพิ่มการตรวจสอบการนำเข้าจากภูมิภาคเหล่านั้นเพื่อให้แน่ใจว่ามีระดับกัมมันตภาพรังสีที่ปลอดภัย (6)
เอกสารอ้างอิง
1.(2024). Natural Radioactivity in Food. Retrieved November 27, 2023, from https://www.epa.gov/radtown/natural-radioactivity-food
2.Finocchiaro, P. (2011). When is radioactive food dangerous? Retrieved December 3, 2023, from https://www.salon.com/2011/04/05/japan_nuclear_crisis_radioactive_food/
3.(2018). Radioactivity in food. Retrieved December 3, 2023, from https://www.food.gov.uk/safety-hygiene/radioactivity-in-food
4.Galindo, A. (2023). What is Radiation? Retrieved November 28, 2023, from https://www.iaea.org/newscenter/news/what-is-radiation
5.Murakami, S. (2023). Fukushima wastewater released into the ocean, China bans all Japanese seafood. Retrieved December 3, 2023, from https://www.reuters.com/world/asia-pacific/japan-set-release-fukushima-water-amid-criticism-seafood-import-bans-2023-08-23/
6.(2023). Radioactivity in food after a nuclear emergency. Retrieved December 3, 2023, from https://www.who.int/news-room/questions-and-answers/item/radioactivity-in-food-after-a-nuclear-emergency/
Related Post
-
การปนเปื้อนของน้ำมันแร่ในอาหาร (Mineral Oil Contamination in Food)
น้ำมันแร่พบได้อย่างกว้างขวางในสภาพแวดล้อมของเรา และส่วนประกอบของน้ำมันแร่สามารถนำไปใช้เป็นอาหารจากพืชและสัตว์ได้ผ่านช่องทางต่างๆ สารประกอบหลักที่น่าเป็นกังวลในแง่ขององค์ประกอบทางเคมี ได้แก่ ไฮโดรคาร์บอนอิ่มตัวของน้ำมันแร่ (Mineral oil-saturated hydrocarbon - MOSH) และไฮโดรคาร์บอนอะโรมาติกของน้ำมันแร่ (Mineral oil aromatic hydrocarbons - MOAH) ในระดับที่น้อยกว่า สารเหล่านี้ร่างกายดูดซึมได้ง่ายเมื่อบริโภคผ่านอาหาร และมีศักยภาพที่จะสะสมในไขมันในร่างกายและอวัยวะเฉพาะต่างๆ โดยปัจจุบันยังไม่มีการศึกษาใดที่ตรวจสอบผลกระทบของสารเหล่านี้ต่อมนุษย์ ดังนั้นการประเมินทางพิษวิทยาจึงอาศัยการทดลองในสัตว์ สถาบันกลางเพื่อการประเมินความเสี่ยง (Bundesinstitut für Risikobewertung, BfR) แนะนำให้หลีกเลี่ยงการบริโภค MOAH เนื่องจากความเป็นไปได้ของสารประกอบก่อมะเร็ง
-
ยาปฏิชีวนะในผลิตภัณฑ์จากสัตว์ (Antibiotics in Animal Products)
ยาปฏิชีวนะมีความจำเป็นในการปกป้องสัตว์จากการติดเชื้อแบคทีเรีย เนื่องจากสัตว์มีแนวโน้มที่จะเป็นโรคต่างๆ เช่น โรคปอดบวม เช่นเดียวกับมนุษย์ และยาปฏิชีวนะเป็นวิธีที่มีมนุษยธรรมและคุ้มค่าในการป้องกันและรักษาโรคติดเชื้อเหล่านี้ ผู้ผลิตปศุสัตว์ต่างมีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับสวัสดิภาพของสัตว์ที่อยู่ในความดูแล และการปล่อยให้สัตว์เหล่านี้ต้องทนทุกข์ทรมานจากการติดเชื้อทั้งที่รักษาได้ง่ายด้วยยาปฏิชีวนะนั้นถือว่าไร้มนุษยธรรม
-
รวมเรื่องราวเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหาร ในปี 2023 part 2
รู้ไหมว่ามีเรื่องราวอะไรบ้างในโลกของความปลอดภัยของอาหารในรอบครึ่งหลังที่ผ่านมาของปี 2023?
-
รวมเรื่องราวเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหาร ในปี 2023 part 1
มาเรียนรู้ด้วยกันค่ะ ว่าในปี 2023 ที่ผ่านมา มีข่าวอะไรในวงการความปลอดภัยของอาหารกันบ้าง ตั้งแต่การสืบสวนการระบาดของโรคทางอาหารจนถึงมาตรฐานและกฎระเบียบที่กำลังเปลี่ยนแปลง
-
การจัดการอาหารทะเลอย่างถูกสุขลักษณะ
ประเทศไทยมีการทำอาหารที่หลากหลายซึ่งรวมถึงอาหารทะเล อย่างไรก็ตาม สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการจัดการกับอาหารทะเลด้วยความระมัดระวังเพื่อให้แน่ใจว่าสามารถรับประทานได้อย่างปลอดภัย ไม่เพียงแต่สำคัญสำหรับเหตุผลด้านการทำอาหารเท่านั้น แต่ยังสำคัญต่อสุขภาพของประชาชนด้วย เนื่องจากความต้องการอาหารทะเลยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องปฏิบัติตามหลักปฏิบัติด้านสุขอนามัยที่เข้มงวดในอุตสาหกรรมอาหารทะเล บทความนี้จะให้แนวทางในการจัดการอาหารทะเลอย่างถูกสุขลักษณะตั้งแต่การซื้อจนถึงการบริโภค อาหารทะเลถือเป็นส่วนสำคัญในวิถีชีวิตในประเทศไทย จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องรักษามาตรฐานด้านสุขอนามัยในระดับสูง ในบล็อกนี้ เราจะพูดถึงความเสี่ยงของโรคที่เกิดจากอาหารจากอาหารทะเล การระบาดจากอาหารทะเล และการจัดการอาหารทะเลอย่างถูกสุขลักษณะ
-
การเปลี่ยนแปลงสีที่เกิดขึ้นในอาหาร
ทำไมเนื้อสดบางชิ้นสีสวย บางชิ้นสีซีด? ทำไมผลไม้ปอกทิ้งไว้ถึงเป็นสีดำ? ทำไมน้ำตาลทรายเจอความร้อนจึงกลายเป็นสีคาราเมล? มาเรียนรู้เรื่องการเปลี่ยนแปลงสีในอาหารกันเถอะ